ANNA JANTAR

Anna2

Czesc Wszystkim!

Czy posiada ktos moze caly artykul z Panem Jaroslawek Kukulskim ktory ukazal sie w magazynie "Feniks" jakies dwa albo trzy lata temu i moglby dodac do forum? Wiem, ze mozna bylo przeczytac urywek kiedys w internecie, ale tylko tyle.

Pozdrawiam,
Anna

Madeleine

Jarosław Kukulski
Czas jest moim przyjacielem
"Z otaczających mnie ludzi czerpię pozytywną energię. Jeśli się jest kochanym i ma się kogo kochać, łatwiej jest żyć. Czas nie jest moim wrogiem. Staram się z nim godzić. Najważniejsze, żeby zachować wewnętrzną młodość. Pomaga mi w tym moja dziewczyna Monika."
Beata Półtorak: Komponuje pan najpiękniejsze polskie piosenki.
JarosŁaw Kukulski: Tak. Już od 35 lat. I z tej okazji Uniwersal wydał dwukrążkową płytę z czterdziestoma wybranymi przeze mnie utworami, do których mam największy sentyment.

B.P.: Śpiewała je pana żona Anna Jantar?
J.K.: Nie tylko. Wykonawcy są różni. Przede wszystkim Ania, ale i Halina Frąckowiak, Monika Borys, Bogusław Mec, Felicjan Andrzejczak, Krzysztof Krawczyk. A drugi krążek to piosenki Natalii, które dla niej napisałem.

B.P.: Taka podróż sentymentalna?
J.K.: Można tak to nazwać, chociaż ja nie lubię oglądać się za siebie. Wolę koncentrować się na teraźniejszości i tym, co jeszcze przede mną.

B.P.: Gdy jednak słucha pan tych piosenek, wzruszenie ściska gardło?
J.K.: Kiedy wybierałem je do płyty, musiałem przesłuchać kilkaset utworów. Chciałem ją tak skomponować, żeby miała pewien ciąg, sens i muzyczny, i tekstowy. Odbyłem więc swego rodzaju podróż przez swoje życie. Przypominało mi się, że to było napisane w tym roku, a to w tamtym. I że wtedy coś się zdarzyło, tu taka przygoda, tam - inna. Każda z tych piosenek podsuwa pamięci pewne skojarzenia.

B.P.: Która piosenka jest najbardziej wzruszająca?
J.K.: Z każdą związane są inne wspomnienia, każdej można przypisać inną historię. Na przykład "Tyle słońca w całym mieście". Przypomniałem sobie, jak Ania wyjechała do Niemiec, ja chciałem zrobić jej niespodziankę i wymyślić coś specjalnego, z czym mogłaby wystąpić w Opolu. To był jeszcze jej start, chociaż "Najtrudniejszy pierwszy krok" śpiewała już cała Polska. Właściwie napisałem wtedy dwie piosenki. Potem, przesłuchując je, doszedłem do wniosku, że coś z nimi jest nie tak. I wpadłem na pomysł, żeby część wziąć z jednej, część z drugiej i stworzyć z nich jedną. Tak zrobiłem i dopisałem jeszcze trzecią część.

B.P.: I tak powstał jeden z największych przebojów, do dziś zachwycających następne pokolenia.
J.K.: A gdybym zostawił tamte dwie piosenki, pewnie nie byłoby takiego efektu.

B.P.: Jakie piosenki napisał pan dla Ani ostatnie, przed jej śmiercią? Pamięta pan?
J.K.: Pamiętam bardzo dokładnie. To było "Moje jedyne marzenie" i "Wielka dama tańczy sama". Teraz, gdy słucha się ich z perspektywy czasu, nie można oprzeć się wrażeniu, że są prorocze. Słowa: "bo życie tak krótkie jest, bo życie tak krótko trwa" odbieram jako zapowiedź tego, co się wydarzyło. A "Wielka dama tańczy sama" jest piosenką o bólu i samotności.

B.P.: Może przeczuwał pan już wtedy tragedię, a może napisał pan tę piosenkę z tęsknoty?
J.K.: Ja pisałem tylko muzykę, ale ludzie, którzy tworzyli do niej tekst, też jakoś metafizycznie wyczuli, co chciałem muzyką powiedzieć. Podobnie zresztą było z innymi utworami. "Nie ma piwa w niebie" czy "Nic nie może przecież wiecznie trwać". Wszystko to było swego rodzaju przepowiednią, zapowiedzią tragedii, jaka miała się wydarzyć. W chwili powstawania tych piosenek nie zwracało się uwagi na ich drugie dno. Do głowy wtedy nam nie przyszło, że to może dotyczyć nas osobiście. "Tworzyły się" spontanicznie, ale dziś brzmią jak straszne proroctwo.

B.P.: Pana życie z Anną Jantar układało się jak puzzle, wszystko było dopasowane i szczęśliwe...
J.K.: No tak, co roku wygrywaliśmy jakiś festiwal, na listach przebojów Ania królowała non stop. Otrzymywaliśmy wspaniałe propozycje z kraju i zagranicy. Wyjazdy do Stanów, Kanady, Irlandii...

B.P.: No i miłość, dziecko?
J.K.: No i miłość. I Natalia. Lepiej nie można było sobie wymarzyć.

B.P.: Nie chciał pan, żeby jechała wtedy do Ameryki?
J.K.: Nie chciałem. Dziś zastanawiam się, czy to były jakieś przeczucia? W każdym razie, tak jak nigdy, walczyłem o to, żeby nie jechała do tych Stanów. Ale jak powiedzieć komuś "nie jedź, bo już nie wrócisz?". A chyba podświadomie miałem taką myśl, mocno przeżywałem ten jej wyjazd. Pokłóciliśmy się nawet o to. Powiedziałem: "Nie chodzi o mnie, chodzi tylko o dziecko. Żeby ono ciebie nie straciło, żebyś z nim była, bo ono ciebie potrzebuje. Nie jedź". Ale Ania wyszła z założenia, że trzy miesiące szybko zlecą. Zarobi trochę pieniędzy na sprzęt, który da lepsze brzmienie, podniesie muzyczną jakość naszych utworów.

B.P.: Czy to prawda, że w czarnej skrzynce z rozbitego samolotu było nagrane pożegnanie od Ani?
J.K.: Nie, nie. Tam były tylko słowa pilotów. Ale przed powrotem Ania napisała kartkę do Natalii, zapewniając ją o swojej wielkiej miłości. Tak jakby również miała złe przeczucia. A potem to wychodzenie z samolotu - wsiadła, wysiadła, bo wylot się opóźniał - usuwano oblodzenie z samolotu. Jakby nie była zdecydowana, by nim polecieć. Ale miała bilet, chciała wrócić jak najprędzej. Ja też pewnie, mając bilet, zdecydowałbym się na tę podróż.

B.P.: Wychodzę z założenia, że co ma być, to będzie i niewiele możemy na to poradzić.
J.K.: No właśnie. Bardzo długo nie mogłem się z tym pogodzić. Bo jak się można pogodzić ze śmiercią żony, zostając z malutkim dzieckiem? Musiałem je jednak wychować, zastąpić Natalii matkę. A ona swym istnieniem dawała mi i daje tyle radości, szczęścia. Jakby rekompensując utratę Ani. Dzięki niej odzyskałem równowagę.

Anna2

To jest jedynie fragment tego wywiadu. Z tego co pamietam to bylo wiecej.

Anna

Przemek2500

W dziale "Foto" znajduje się temat "Poszukiwane..." i tam na ogół kierujemy prośby o jakieś artykuły i zdjęcia.

9leen3

Patrycja

Świetny wywiad.Powinna być klasa w Maglu Towarzyskim Wink

Anna2

Nie rozumiem calego tego zamieszania ale ok... Jezeli Pani administratorka bedzie uwazala ze post jest w zlym miejscu to sama go dyskretnie przemiesci. Tak naprawde chcialam ten post umiescic w [Szukam] ale niestety to byl moj pierwszy post tutaj i przez przypadek kliknelam w zla ikone. Nie rozumiem jedynie dlaczego jest to tak niedyskretnie wytykane...

Iza Parynow

Aniu nie martw się "wytykanie". Mnie ten post w tym miejscu nie przeszkadza. Ale jeśli chcesz, to go przeniosę. Ten wywiad mam, ale muszę zeskanować. Postaram sie to niebawem zrobić. Chwilowo nie mam czasu. Ze skanowanie pójdzie szybko, ale muszę go poszukać.

9leen3

Anna2

Dziekuje bardzo Pani Izo. Prosze sie nie spieszyc z tym skanowaniem. Ja tez sie bardzo ciesze ze do Was dolaczylam.

Pozdrawiam,
Anna

Madeleine

To ja przepraszam, że wkleiłam fragment wywiadu. Gdyby nie to, nie byłoby całego zamieszania Sad

Iza Parynow

Przemek2500

W sumie nie chodziło o to, by wywołać takie zamieszanie:) Tak to już czasami bywa, że jak przyzwyczai się do pewnych form, to chciałoby się je utrzymywać. Mam nadzieję, iż nie zraziłem nowej osoby na forum do wypowiadania się Razz

A tak w ogóle to może warto zastanowić sie nad nowym tematem, do którego wpisywałyby się nowe postacie?

Madeleine w sumie nic takiego się nie stało, więc nie martw się Smile

Anna2

Nie zraziles mnie niczym Przemku. Bardzo sie ciesze, ze trafilam na takie miejsce i takich oddanych fanow Anny Jantar.

Pozdrawiam,
Anna

Przemek2500

Aniu, cieszę się bardzo z tego powodu i życzę Ci (oraz mam taką nadzieję), że znajdziesz na tym forum wiele nowych znajomości, jak i ciekawych materiałów o Twojej imienniczce:).

Anna2

Witam wszystkich!

Bardzo serdecznie prosze o ten wywiad, jezeli ktos go posiada. Pamietam ze mialam go kilka lat temu i bylo tam bardzo duzo informacji na temat Ani. Niestety zaginal przy przeprowadzce.

Pozdrawiam,

Ania

u.juna · Gość

PIĘKNY ARTYKUŁ "WYPOWIEDŻ Pana Jarka " bardzo mnie wzruszyła

Patisa

Feniks - Listopad 2005 - wywiad z Jarosławem Kukulskim
[link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych][link widoczny dla zalogowanych]