ANNA JANTAR

Iza Parynow

Od wielu lat fani Anny przelewają na papier swoje odczucia i myśli. Wiem,że w księdze gości umieściliście juz wiele swoich prac. Umieszczajmy je tutaj.
Na początek moje motto, które powstało 20 lat temu, ale nadal jest aktualne:
Słysząc moją Anulę kocham cały świat
w zapomnieniu się jakoś utulę
jakby to były dni z 70-tych lat..

Patrycja Anna · Gość

Niech granat na ziemie zleci,niech słońce nie swieci niech zimy nie bedzie,bez niech nie kwitnie,rubinowe kamienie niech przestana istnieć,ale ja słuchać Ani będę.Cóż to za dziedzictwo z tamtych lat,któz pamieta bardziej jakaś inna piosenkarkę niż ta,czyż jej głos niebył głosem anioła,czyż gdy spiewała nie zlatywał sie słuchac ptaki dookoła.Odpowiedzcie mi na moje pytania chmury z aksamitu,słońce z muślinu bo kogo innego mam pytać.Życie sie toczy,ziemia od płaczu za Ania się moczy.Czyz to nie była wspaniała osoba.Czy ktoś na te pytania odpowiedzieć mi zdoła

Gość

Cień - Annie Jantar
Gdy wiosna dokoła roznosi swą woń
Gdy kwiat gdzieś powita blask słońca
Cień czarny jak węgiel zasłania nam wzrok
I jest już tak ciemno bez kończa

Przemek2500

Pierzchnęła, w boru ciemne ściany
radość, grota ostrzem rażona
śmiertelnym, przestrachem mej twarzy.
Spłoszona łania umyka strwożona.

W pędu puściwszy się sidła,
gonitwę syzyfowego trudu
o Twe życie stoczona bitwa
przegrana, wśród łzawych krwi bólu.

Lodowe ostrze skruszone
mrocznego sztyletu, serca płomienistym żarem,
które ku drodze cierpienia stworzone
zapomnieć Ciebie nie karze.

Niemym krzykiem ciszy źródło
wzburzone, Twoich kroków zachłanne,
których śladu puste nie wypełni jutro
zakrztuszone wspomnieniem - kwiatem pielęgnowanym starannie.

Żywioł Twój ogarniam spojrzeniem
niespokojnym raz jeszcze, usta łaknące życia
czystego, którego mniej z każdym tchnieniem.
Obce są od prawdy odkrycia.

Złodziejskim fachem trudząca się pani
nieczysta, z wstydem przed Tobą pokłonami ścieli
drogi rozpostarte skrzydła między nami,
by spokój duszy wszyscy posiedli.

Łez gorzkich brzemię
rozlanych rosą na porannej trawie,
dotykiem rąk splecionych dla Ciebie,
koszem nadziei, którym dziś żyć potrafię.

Anna

Witam serdecznie wszystkich fanów Ani;).Jak to bardzo cudownie, że powstał taki dział gdzie mozna umieszcacz strofy.Oto jeden z moich ulubionych wierszy dedykowany Ani....

Spojrzeniem dotknąłem
Twych włosów,
co wiatr oplótł
muzyką tak
piękną, drżącą

Nieprzemijający
Szczerością Twój uśmiech
i blask radosnych
oczu
i głos, co zawisł na chwilę
nad Okęciem,
i wśród kawiarenek,
jak w puszystym
obłoku
unosisz się
majestatycznie
wciąż życzliwa,
wciąż radosna,
wciąż pełna miłości,
bliska

Wiesz Anno,
Jak cudownie patrzeć w Twoje
Lustro,
tak wiele w nim Ciebie,
tak wiele Tobie
w delikatnym Dotyku
naszej Pamięci...
Andrzej Brzezina Winiarski

grzesiek

„Historyjka o Ani” (1987)

Opowiem ci o Niej słów parę
Okruszek Jej serca i głosu
Ona była – widziałem naprawdę
Tańczyła w rytm znanego hitu
Uśmiech na twarzy dla wszystkich miała
Tym których znała i nie znała
Chwile, były piękne gdy była
Jej wzrok
Jej głos
- to jak piękny sen, który nie mija.

Dzisiaj nam zabrakło Jej spojrzeń
Dzisiaj smutno jest bardzo i żal
Żal Ani, żal wspomnień – marcowego dnia

Była – o nie!
Pozostała na zawsze z nami
Czasem sięgnij pamięcią wstecz
A na pewno powróci z myślami
Jej krótkiego życia treść.

grzesiek

„Twoje Płyty” (1989)

Mam trochę Twoich płyt
czarne krążki – parę fotografii
I mam Twój obraz
jak cytat z dziecinnej bajki.
Miałaś tę białą sukienkę
Róże wąchałaś z zachwytem
Śpiewałaś, że nic nie pragniesz
Tylko radości dać szczyptę.
Ty Anno wiedziałaś jak ludziom
dopomóc,
- swym ciepłym głosem, przebojem
Bardzo Cię lubię słuchać.
Choć tak dawno nam Ciebie
zabrakło.
Lecz Twój głos pozostał na płytach.
Zwykłych czarnych krążkach.
Zwykłych? – nie dla nas!
Cudownych! – bo one to kryją
Czas radości pokoju
I Piosenki w miłym
Anny Jantar nastroju.

Przemek2500

Dziś obchodzimy Święto Zmarłych. Na pewno wszyscy wolelibyśmy świętować z Anną Jej sukcesy, rocznice urodzin, imienin. Los jednak chciał inaczej. Nie mogąc zapalić znicza na mogile, napisałem wiersz, który będzie symboliczną świeczką dziś przeze mnie zapaloną. Przy jego tworzeniu nieodzowna okazała się pomoc Margot, która dobrym słowem i radą pozwoliła mi na nadanie mu najlepszego kształtu. Chciałbym Jej za to bardzo serdecznie podziękować z tego miejsca, bo nie wiem czy bez Jej pomocy udałaby mi się ta sztuka.

Byłaś płomienia tlącym się ogniwem,
samotnego popiołu westchnieniem,
ciepłego nektaru kroplą wśród skrzydeł
północy, porwaną w dal wiatru brzmieniem.

W kajdany podniebnych ołtarzy
pojmana, gdzie wstępującej zorzy
brama do wieczności prowadzi,
do ciszy przestworzy.

Uniesiony cudem istnienia
Twego, niewolnik pamięci
o Tobie, który od łez pełnych cierpienia
nie stroni i życie swe im poswięci.

Nowego świtu zabłyśnie
pochodnia z Twej pieśni
wskrzeszona, lecz Ty znikniesz
w zamglonym obrazie jesieni.

Deszcz na drzewach
samotnych, znicz na mrocznej
płycie nagrobnej, już nie w cieniach
spowitej, lecz w poświacie gorącej.

W pamięci - wspomnienia ofierze
płomień opoką serca
skryty, gdy znaki na niebie
głoszą, że pamięć o Tobie jest wieczna.

Kasia · Gość

Uroniłam jedną łzę,
słowa moje bezwiednie wyszeptały imię Twę,
mija kolejny rok bez Ciebie,
Aniu-aniołku w niebie.

Pozostały wspomnień okruchy,
ból mój jest już na wszystko głuchy,
włączam piosenki Twe ciepłem spowite,
w których nadzieja i miłość są skryte.

Aniu, w sercu mym będziesz zawsze żyć,
nie będę się z tym kryć,
pamięć o Tobie wpisana na zawsze w piosenki słowa,
niech płyta zagra jeszcze raz, od nowa.

aniaiwona517

Dziś nie mam już nic
Prócz bezbronnych łez
Blasku słońca w moim mieście
Smutku, co otacza mnie

Dziś nie mam już nic
Co pomogłoby odnaleźć
Wizerunek tamtych dni
Skryty na dnie serca kamień

Dziś nie mam już nic
Prócz muzyki tej
Dźwięków, prostych słów i gestów
Nut melodii pieśni Twej

Dziś nie mam już nic
Dziś otacza tylko mnie
Pośród pustki, wspomnień, żalu
Prosty krzyż pamięci Twej

Dziś nie mam już nic
Woła za mną głuchy wiatr
Otulona nim odpływam
W świat muzyki...
Z tamtej strony dnia

anusia

ja tez mam pare wierszy napisenych dla Ani,oto jeden z nich:

14 marca roku 1980
Ten dzień 14 marca roku tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego
na zawsze w mej pamięci zostanie
wtedy to nie pytając o zgodę nikogo
ktoś zabrał mą ukochaną Anię.

Był piękny dzień marcowy,
dzień,na który tak bardzo czekałam,
przez trzy miesiące liczyłam minuty,
które dzieliły mnie od powrotu Ani-tęskniłam.

W tym dniu jak zwykle pracowałam
jednak myślami byłam w Warszawie,
kiedy o tragedii usłyszałam
myślałam,że śnię okrutnie na jawie.

W domu zaraz radio włączyłam
lecz tam usłyszałam to samo,
NIE!NIE!NIE!To nieprawda
coś w moim sercu krzyczało.

Leżałam na łóżku,chyba płakałam,
nie chciałam wierzyć,że Ania mnie opuściła,
tak bardzo na Nią czekałam
wiedząc,że bez Niej żyć bym nie mogła.

Kilka godzin przepłakałam,
moczyłam łzami śpiwór,
potem się w zdjęcie Ani wpatrywałam
gdy łez zabrakło-tak pod wieczór.

Mama mnie o nic nie pytała
wiedząc jak bliską straciłam osobę,
A ja nic mówić nie chciałam
bo przecież tego co czuję wyjaśnić nie mogę.

W końcu zasnęłam ciężkim snem,okrutne
miałam obrazy we śnie,
budząc się co chwilę wierząc,że Ania żyje,
a serce me krzyczało:ANIU ODEZWIJ SIę!

stokroteczka12

Matko!!anusia jaki piekny wiersz:( Poplakalam sie:(

anusia

dzieki,zadna ze mnie poetka,spotkalam sie z naprawde pieknymi.

Kasia · Gość

Piękny wiersz, liryczny, wyzwalający nieokreśloną w liczbie gamę uczuć, jakże nostalgicznych na ten dzień, którego stratę będziemy odczuwać już zawsze...Podoba mi się. Pozdrawiam

w4riusia

Tyle słońca nam dawałaś
Całe miasto oświecałaś
Troszkę jednak spocząć chciałaś
I niestety odleciałaś

Ten pejzaż polubiałaś
Za każdy uśmiech sie odwdzięczałaś
Tak pięknie żyć umiałaś
A jednak odleciałaś

Staruszek świat jest Ci wdzięczny
Ze tak o Nim zaspiewałaś
Lecz dziś z Odyseuszem się zastanawiają
Dlaczego wtedy odleciałaś

Odleciałaś w słoneczny dzień
Słoneczny jak Twoje piosenki
Los wtedy stchórzył i dobrze o tym wie
I wstyd mu jest, ze odebrał nam taką perełkę.

MarGo Art

Gdy Cię zobaczę, co Ci powiem?
Ze jesteś światłem, moim Bogiem?
Ze wiele lat na ziemi żyłam
I byłaś wszędzie tam, gdzie byłam?
W otchłani smutku, w mgle radości,
Szczęścia chwili, krzyku wściekłości,
Codziennej rutynie, miłości do pasji,
W skromności kompleksie, w próżności inwazji...
Byłaś mi matką, moim własnym cieniem,
Byłaś podporą, weny wcieleniem,
Muzyką w uszach, dziełem w moich rękach,
Wiedząc, że jesteś nie myślę o lękach.

Pięć lat tylko miałam, kiedy zrozumiałam,
Kim jesteś dla mnie, co w duszy na dnie
Zapisane zostało...
Mam opowiedzieć? Czasu jest za mało!

Jesteś strumykiem…nie! Rzeką rwącą
Jak żywioł niebieski zachwycającą,
Melodią szaloną ciągnącą do tańca
I dajesz w nadziei odpust różańca.
Jesteś miłością nieokiełznaną
Mądrością w księdze zaszyfrowaną.
Twierdzą, potęgą, siłą i mocą
Gwiazdą, księżycem co tli się nocą.
Piaskiem pustyni mieniącym się złotem,
Uroku wspomnieniem lecącym samolotem...
Łąką majową, sadem z owocami
Poranną rosą, lasem z jagodami.

Kiedy Cię spotkam, co Ci powiem??

katarzyna_415

Piękne wiersze.
Przyznam....popłakałam się.

MarGo Art

"W blasku świateł i księżyca"

Noc – ciemna, nieprzenikniona głębia
Miasto w deszczu skąpane
W garść wspomnień przyodziane
moje ciało się zagłębia.

W blasku świateł i księżyca
Tańczę idąc ulicami.
W blasku świateł i księżyca
Spaceruję Twoimi śladami.

Myśli zimne, łzami zakrapiane
Tańczą ze mną,
Jakby zamazane....

Mijam Rynek, twarze roześmiane
Mimo deszczu rozmarzone
Mimo chłodu rozognione...
Widzę ich niebieskie lica
W blasku świateł i księżyca.

Żyję mrokiem,
Ciemnością oddycham.
Gardzę słońcem,
Ranki do szuflady wpycham.

Spacer w czerni – to jest życie!
Wtedy myślę znakomicie!
Kocham, dumam, piszę, śpiewam i maluję
Martwą ciszą się raduję.
Całkiem sama, zawsze czytam
W blasku świateł i księżyca.

Is it normal situation
That frustrated imagination?
Being onest, is it wright thing?
Dreaming, thinking, always fighting?
Well, that’s only guestion
Without explanation...
Cause the moon and the lights brilliance
Helps me last
In the rain dance.

vian · Wysłany: Sob 19:31, 14 Mar 2009 Temat postu:

Tęsknota oświetlana blaskiem nadziei
to ona rozpala w sercu ten ogień,
który płomieniem miłości się tli.

To ona dusi we mnie tę gorycz,
co rozpiera pierś moją
i nie pozostawia nic.

Po cóż więc marzyć i śnić,
gdy tęsknota w sercu mym
pozostawia pustkę i zerwaną nić.

katarzyna_415 · Wysłany: Pią 22:09, 27 Mar 2009 Temat postu:

Piękne wiersze.
Ja niestety tak nie potrafie....Czytam bez pośpiechu...